Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie zaprasza na premierę spektaklu
„Niżyński. Zapiski z otchłani. Na motywach Dziennika Wacława Niżyńskiego”
autorstwa Anny Burzyńskiej
1 grudnia 2013 roku, Scena Miniatura
(kolejne spektakle 3, 4 i 5 grudnia)
Reżyseria, opracowanie muzyczne:
Józef Opalski
Scenografia i kostiumy:
Przemysław Klonowski
Reżyseria światła i projekcje:
Marta Saint Tokarz
Choreografia:
Jacek Tomasik
Realizacja dźwięku:
Piotr Madej, Daniel Seidler
Realizacja światła:
Jarosław Prusicki, Maciej Flanek
Realizacja projekcji:
Adam Dąbroś
Asystent reżysera:
Tomasz Szeląg (PWST)
Inspicjent:
Agata Schweiger
OBSADA:
Wacław Niżyński:
Grzegorz Mielczarek
Romola / Kokota:
Agnieszka Judycka
Sergiusz Diagilew / Emma:
Sławomir Maciejewski
Doktor / Oskar:
Tadeusz Zięba
Genialny rosyjski tancerz Wacław Niżyński znany jest przede wszystkim z dwóch rzeczy. Po pierwsze – że był jednym z najwybitniejszych artystów w historii baletu, obdarzonym niezwykłą charyzmą i nieprawdopodobnymi wręcz zdolnościami ruchowymi, a jego choreografie wyprzedzały o dobre kilkadziesiąt lat epokę, w której przyszło mu tworzyć. Po drugie zaś – że w bardzo młodym wieku zapadł na chorobę psychiczną, która przerwała jego karierę u szczytu twórczych możliwości. Niżyński niemal w jednej chwili zdecydował, że przestanie tańczyć, a zacznie pisać, a ściślej – opisywać, a także rysować swoje doznania. Jego Dziennik okazał się tyleż formą autoterapii, co wstrząsającym dokumentem szaleństwa, zaś on sam stał się ikoną artysty – niezwykle utalentowanego, ale jednocześnie nadwrażliwego i straszliwie zagubionego. Znawcy sztuki powiedzą więc, że bez Niżyńskiego nie byłoby tańca współczesnego – od Maurice’a Béjarta i Rolanda Petita po Pinę Bausch i wielu innych. Psychiatrzy – że Dziennik Niżyńskiego daje niezwykły wgląd w to, czym naprawdę są doświadczenia psychotyka. Historycy zaś – że jego przypadek jest jednym z najbardziej przejmujących świadectw tragicznie pękniętego życia.
Sztuka Anny Burzyńskiej (znanej naszym widzom m.in. z Tanga Piazzolla i Akompaniatora) odsłania tragedię wielkiego artysty, opowiadając również o jego uwikłaniu w niszczący trójkąt – skomplikowaną relację z żoną, oraz homoseksualny związek z jego impresario – równie legendarnym, demonicznym Sergiuszem Diagilewem. Spektakl wzbogaca znakomita muzyka i autentyczne fragmenty słynnych choreografii Niżyńskiego.
TWÓRCY SPEKTAKLU
Anna Burzyńska
Profesor nadzwyczajny, kierownik Katedry Teorii Literatury na Wydziale Polonistyki UJ, kierownik literacki Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Autorka kilkudziesięciu rozpraw z zakresu najnowszej teorii literatury, postmodernizmu i filozofii ponowoczesnej, książek naukowych, a także powieści, ponad dwudziestu sztuk teatralnych (m.in. Najwięcej samobójstw zdarza się w niedzielę, Mężczyźni na skraju załamania nerwowego, Tango Piazzolla, Akompaniator) oraz scenariuszy filmowych, telewizyjnych i radiowych. Jest laureatką wielu prestiżowych nagród dramaturgicznych, a jej sztuki były tłumaczone na języki obce i wielokrotnie wystawiane w Polsce i za granicą. Wydała dwa tomy dramatów, współpracowała przy realizacji programów kulturalnych w TVP i Polskim Radio. Wielokrotnie pełniła też funkcję jurorki w liczących się festiwalach teatralnych. Należy do Międzynarodowego Stowarzyszenia Autorów Teatralnych (FATE) z siedzibą w Madrycie.
Józef Opalski (reżyseria i opracowanie muzyczne)
Reżyser teatralny i operowy, Dyrektor festiwali teatralnych, pedagog. Pracuje w Katedrze Teatru na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, jest także profesorem na Wydziale Reżyserii krakowskiej PWST. Były kierownik literacki Starego Teatru (1980-1990), Opery Krakowskiej (1975-1996) i Teatru Ewy Demarczyk (1986). W Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie reżyserował m.in.: Tango Piazzolla i Akompaniatora A. Burzyńskiej oraz Kochanka H. Pintera. Laureat wielu prestiżowych nagród, m.in.: Złotego Krzyża Zasługi, Glorii Artis (2005) Nagrody Fundacji im. Karola Szymanowskiego (2008), Złotego Lauru za Mistrzostwo w Sztuce (2009) i Nagrody Miasta Krakowa (2011).
Jacek Tomasik (choreografia)
Choreograf, kinetograf (zajmujący się zapisem ruchu), etnograf i pedagog. Założyciel i wieloletni dyrektor Studenckiego Teatru Tańca Kontrast w Krakowie. Od 1985 roku związany z Operą Krakowską. Twórca blisko 500 choreografii. Współpracował m.in. z Konradem Swinarskim, Andrzejem Wajdą, Tadeuszem Łomnickim, Agatą Dudą-Gracz i Jerzym Stuhrem. W swoim niezwykle bogatym dorobku artystycznym ma choreografie do przedstawień teatralnych, operowych i operetkowych, a także spektakli dla dzieci. Został nagrodzony Medalem 200-lecia Baletu Polskiego im. Leona Wójcikowskiego. Jest również laureatem wielu innych prestiżowych nagród polskich i międzynarodowych. Obecnie wykłada taniec w PWST w Krakowie.
Przemysław Klonowski (scenografia i kostiumy)
Reżyser i scenograf. Debiutował inscenizacją The Fairy Queen H. Purcella, poprowadzoną przez Paula Esswooda (2011). W 2013 roku na Operowym Forum Młodych (Opera Nova w Bydgoszczy) przygotował inscenizację Studenta żebraka K. Millockera. Przedstawienie to w plebiscycie publiczności uznane zostało za najlepszy spektakl tegorocznego OFM. Od 2000 roku zajmuje się także projektowaniem wystaw, m.in. dla Muzeum Narodowego w Gdańsku, Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Jest autorem wystawy From The Ashes Of Sobibor prezentowanej w latach 2004-2012 w Holandii, Norwegii, Słowacji, we Włoszech i w Polsce W 2013 roku został stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Marta Saint Tokarz (reżyseria światła)
Reżyser filmowy, operator i reżyser światła. Debiutowała projektem Hum Nest. Pracuje m.in. jako VJ oraz jako animator wizualizacji. Obecnie jest w trakcie produkcji pełnometrażowego filmu fabularnego, współpracuje też przy międzynarodowych projektach multimedialnych. Pracowała m.in. przy realizacji opery Potajemne małżeństwo D. Cimarosy (reż. Małgorzata Warsicka) w Operze Nova w Bydgoszczy, Alcis i Galatea w Akademii Muzycznej w Poznaniu oraz wielu imprez muzycznych. Jest autorką instalacji świetlnych i interaktywnych: fyi newton, maszynka do świętych, które będzie można zobaczyć pod koniec przyszłego roku w Glasgow.
___
inf. nadesłana
www.slowacki.krakow.pl
