TR Warszawa

zaprasza na spektakl

JEZIORO

tekst: Michaił Durnienkow

przekład: Agnieszka Lubomira-Piotrowska

premiera: 4 marca 2016

reżyseria: Yana Ross

dramaturgia: Wojciech Sobolewski

scenografia: Justyna Elminowska

kostiumy: Anna Nykowska

światła: Karolina Gębska

wideo: Algirdas Gradauskas

opracowanie muzyczne: Piotr Domiński

asystent reżysera: Paweł Kulka

tłumaczenie na próbach: Marcin Zawada

asystentka scenografki: Alicja Antoszczyk

asystentka kostiumografki: Zuzanna Kwapisz

obsada:

Agnieszka Grochowska
Cezary Kosiński
Rafał Maćkowiak
Dawid Ogrodnik
Agnieszka Podsiadlik
Adam Woronowicz
Agnieszka Żulewska

Kilka słów o spektaklu…

Amerykańsko-litewska reżyserka realizuje w TR Warszawa polską prapremierę sztuki wybitnego rosyjskiego dramatopisarza i scenarzysty Michaiła Durnienkowa. Akcja rozgrywa się w podmiejskiej daczy nad jeziorem, w której spotyka się na weekendowym wyjeździe grupa bliższych i dalszych znajomych. Towarzyskie spotkanie przenika atmosfera lęku, traumy i realnego zagrożenia. Durnienkow nawiązuje w swojej sztuce do klasycznych dramatów Antoniego Czechowa i Maksyma Gorkiego, wprowadzając jednocześnie odniesienia do dzisiejszego kryzysu w Europie i groźby wojny. Sztuka powstała na zamówienie Gogol Center w Moskwie, gdzie została wystawiona w 2015 roku. Premiera w TR Warszawa jest pierwszą realizacją dramatu poza Rosją.

Sztuka pokazuje zwykłą, codzienną apokalipsę wschodnioeuropejskiej klasy średniej. Dzieło jest uderzające – skłania do namysłu nad odpowiedzialnością w naszym pasywno-agresywnym, pełnym obojętności społeczeństwie. Durnienkowowi udało się uchwycić powszednią rozpacz, eskalację przemocy, panikę, którym towarzyszy kryzys europejskiego ducha.

„Jezioro” ewidentnie nawiązuje dialog z twórczością Czechowa. Podczas weekendu nad jeziorem bohaterowie jedzą, piją i prowadzą rozmowy. Na pozór nie dzieje się nic, a jednak czujemy, że świat z ponaddźwiękową prędkością spada prosto w przepaść. Na próbę wystawiona zostanie nasza moralność, etyka. Jest w tym hipokryzja i samozadowolenie, pseudointelektualna wyższość, strach przed żywotnością niższych klas.

W warstwie dosłownej mamy trzy pary, które toczą swą codzienną walkę – są tu zdrady, jest wychowywanie dzieci, są i duchowe poszukiwania. Pod mętną powierzchnią tych osobowości kryje się przestwór etycznych występków, winy i lęku przed wojną w sąsiedztwie.

Yana Ross

Gdzie teraz jesteś? Gdzie chciałbyś być, gdy nastąpi apokalipsa? Mam nadzieję, że nie zastanie mnie w centrum handlowym, przy posiłku, na kiblu, we śnie, w windzie, przy kichaniu. Nie chcę przegapić końca świata, wjeżdżając do tunelu, nurkując, marząc. Nie chcę też, by to było podczas mycia zębów, gdy stoję przed lustrem na sekundę przed pocałunkiem.

Michaił Durnienkow, Jezioro

Yana Ross (1973) – absolwentka School of Drama na Uniwersytecie Yale w New Haven (USA), reżyserowała w teatrach w Szwecji, Finlandii, Islandii, Niemczech, stałe współpracuje z Litewskim Teatrem Narodowym w Wilnie. Laureatka nagrody za najlepszy spektakl sezonu teatralnego 2013/14 na Litwie – inscenizację Naszej klasy Tadeusza Słobodzianka w Litewskim Teatrze Narodowym. W TR Warszawa zrealizowała w sezonie 2014/15 Koncert życzeń Franza Xavera Kroetza w koprodukcji z Łaźnią Nową z Krakowa.

Michaił Durnienkow (1978) – absolwent Instytutu Filmowego w Moskwie (VGIK), debiutował jako dramatopisarz w 2001 roku. Zaliczany do nurtu „nowego dramatu”, napisał 15 sztuk i scenariuszy filmowych, m.in. Rezerwat, Najprostszy sposób, aby rzucić palenie, Warstwa kultury, Śmieci, Lekcy ludzie, Bajka o tym, co możemy, a czego nie. Jest autorem głośnej adaptacji Panny Julii Augusta Strinberga, którą Thomas Ostermaier wyreżyserował w Teatrze Narodów w Moskwie, spektakl prezentowany był w 2015 w Lincoln Center w Nowym Jorku. Od 2013 roku jest współorganizatorem festiwalu młodej dramaturgii „Lubimowka”, głównego rosyjskiego konkursu dramaturgicznego. Jego sztuki przekładane były m.in. na niemiecki, angielski, fiński, polski, turecki, białoruski i kastylijski.

źródło: inf. nadesłana: www.trwarszawa.pl