Pokolenie w pikselach Kolorowe kłamstwo Ubogich chwil fałszywe malarstwo Rozcieńczone marzenia w wielobarwnych drinkach Byle do weekendu Byle jakoś wytrwać Sny o fotografiach z oceanów szczęśliwych Moje pokolenie – ludzi, choć nieżywych A.B.

Proszę o uśmiech, on nie kosztuje, a jest mi droższy od skarbów świata, to jak dar słońca, pogodne niebo, zieleń w rozkwicie ciepłego lata. Proszę o gesty, łagodne w kształtach, budzące radość, troską podszyte, by rozszalały ocean gładzić, perlistą falą, promieni szlifem. I zamiast kłótni, wojen, utarczek, spróbujmy spojrzeć ile jest warte, spojrzenie ciepłe, gest...

Noc w swym milczeniu ostra jak strzała - I gdy nad karczmą burza nabrzmiała, I zmora jęczy – muza złowroga - Czart już nadchodzi, skrzypi podłoga! Rechot zbójecki wiatr niesie z dali, Czart lisim ruchem fajkę odpalił; Włosy i oczy czarne jak smoła, Do karczmy wbiega – od progu woła: „Zimno dokoła, sztywnieją palce -...

Rozpłakały się kwiaty na łące, słone perły utkały dywan z chmur, myśli mają zwiewne i drżące, zagubiły ścieżki do swych cór… W swoim skarbcu skrywają wspomnienia, tych niespełna nastu lat… Cały świat się tak szybko zmienia, niknie szczęście na polu wielu gwiazd… Odpłynęły na jachcie marzenia, na odległy, nieznany wszystkim ląd, nie ma już w...

Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie! A ja słuchałam, oddając uznanie. Przez łzy, każdy patrzył na zdjęcie Twoje. Zapamiętać Cię takiego wolę. Tłum ludzi w kościele, przy grobie my – rodzina. Wszędzie przyjaciele, a Twoja historia dopiero się rozpoczyna. Tu się zaczęła, lecz tu się nie skończy, ból po Twej stracie pokolenia złączył. Manifestacja przeciw...

W mglisty świąteczny dzień, myśli ku bliskim wzlatują, szepty dusz, szelestem liści w życie się nasze wkradają. Cmentarne drogi wstrzymują oddech, mnogością stóp ludzkich zdeptane, odpoczywać będą w ciszy nocnej, płomieniami świec oświetlone. Ze szmeru liści się wysnują, zbudzone myślą nostalgiczną, dusze co dawno i niedawno, w inną się wzniosły rzeczywistość. Przemkną cmentarną aleją, ogrzeją...

Cztery ściany przygnębienia, cztery ściany zatracenia, w środku dusza zniszczona, która serce i ciało porusza. Kiedyś miała marzenia, lecz świat wszystko zmienia. Odebrał jej wiarę… Wyznaczył karę… Zniszczył pragnienia, odmówił odkupienia. Dziś, sobie już nie radzi, każdemu ciągle wadzi. Jak długo wytrzyma? Kto ją dostrzeże, od porażek ustrzeże? Kto podaruje współczucie, i bezcenne uczucie… J.B....