Projekcja filmu Syberia, Monamour

Koło Naukowe „Rosyjska Ruletka” zaprasza na projekcję filmu
Syberia, Monamour w reżyserii Sławy Rossa (2011)

Pokaz odbędzie się w ramach cyklu

Rosyjskie pasaże filmowe

17 kwietnia 2013 (środa), godz. 16.30, sala 2.14
Centrum Naukowo-Dydaktyczne
Instytutów Neofilologicznych UŚ
ul. Grota-Roweckiego 5
Sosnowiec

Film z polskimi napisami!

Wstęp wolny!
Po projekcji filmu zapraszamy do wspólnej dyskusji!

Gatunek: dramat
Reżyseria: Sława Ross
Scenariusz: Sława Ross
Montaż: Igor Litoninski
Scenografia: Grigorij Puszkin
Dźwięk: Loïc Gourbe, Arseni Troicki
Muzyka: Aidar Gainullin
Charakteryzacja: Valentina Mochalina
Producenci: Wadim Żuk, Sława Ross, Igor Czekalin

Rok produkcji: 2011

Obsada:

Lidia Bajraszewska: Anna
Nikołaj Kozak: kapitan
Siergiej Nowikow: Jurij
Sonia Ross: Luba
Misza Procko: Lioszka
Petr Zajczenko: Iwan

OPIS FILMU

Środek syberyjskiej tajgi. Tu żyje się na tyle, na ile pozwoli przyroda…

-Możemy ja zarznąć na mięso – mówi sześcioletni Lioszka.
-Nie gap się! Jedz cholero, przytyj trochę! – kończy, patrząc na kozę.

…Wokół tylko gęsty las i dzikie zwierzęta, od których nawet ludzie się tu niewiele różnią; gotowi w każdej chwili do ataku, pazerni na namiastkę uczuć. Historię Lioszki kontrastuje los żołnierzy, których dowódca jest idealnym przedstawicielem okrucieństwa i brutalności systemu.

Leciwy dziadek jest dla chłopca jedynym oparciem i rodzina. Matka dawno zmarła, a ojciec wyjechał i mimo słabnącej nadziei na jego szczęśliwy powrót do domu, Lioszka tęsknie go wyczekuje. Jedynym gościem w chatce pośrodku złowrogiej tajgi bywa wuj Jurij, przynosząc wieści z „reszty świata”.

Zimna, obca, zamknięta i odrzucająca pustką samotności Syberia, przedstawiona jest surowo i minimalistycznie, czyli jednak realnie. Skąpe i wrogie, jak syberyjski krajobraz, są tu również dusze ludzi, których losy splatają się że sobą, niezależnie nawet od ich woli. Dzieli ich świat wyobrażeń, lecz nierozerwalnie łączą realia syberyjskiej walki o przetrwanie.

Sława Ross w zapierającej dech w piersi sekwencji obrazów pokazuje, niemal biblijnie, rozróżnienie dobra i zła, życie bez miłosierdzia. Choć, zdaniem reżysera, prawdziwe człowieczeństwo to zdolność okazywania współczucia, to tu frazes ten zastępuje zezwierzęconą rzeczywistość.