Wśród 23 filmów z 16 krajów wybranych do konkursu głównego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji znalazł się film Faust, który – według wielu obserwatorów tegorocznej imprezy – może pretendować na miano laureata Złotego Lwa. Ten poważny rywal takich filmów, jak Killer Joe Williama Friedkina, Rzeźnia Romana Polańskiego, czy A Dangerous Method Davida Kronenberga, to ostatnia produkcja Aleksandra Sokurowa, wybitnego reżysera rosyjskiego i twórcy Rosyjskiej arki, Aleksandry, Ojca i syna oraz innych rewelacyjnych obrazów w historii kina rosyjskiego. Mimo, że film powstał tuż przed rozpoczęciem włoskiej imprezy, gdzie dwa dni temu odbyła się jego premiera, udało mu się już zaistnieć na rodzimym rynku. Do jego sławy przyczynił się skandal związany z wypowiedzią Siergiej Tołstikowa, dyrektora instytucji, w kompetencjach której leży wsparcie produkcji filmowych w kraju. Dzieło Sokurowa zostało uznane przez niego za kino autorskie i jednocześnie pozbawione dotacji na realizację, co przyczyniło się opóźnień przy jego zakończeniu. Jednak to, co zostało uznane za minus w Rosji, może stać się wielką zaletą na Festiwalu, gdzie w jury zasiada w tym roku wiele indywidualności, ceniących sobie wyrazisty język artystyczny.
Czym charakteryzuje się kino autorskie w wykonaniu Aleksandra Sokurowa? Zapewne jednym z mocniejszych stron produkcji jest tematyka oraz sposób jej prowadzenia. Autor wykorzystuje Fausta, aby stworzyć idealne podłoże dla badań nad człowiekiem, jego wnętrzem i siłami, które nim władają oraz dla przedstawienia fenomenu i mechanizmu władzy. Temat ten został ujęty już we wcześniejszych filmach reżysera (Телец, Молох и Солнце), dlatego najnowsza produkcja to kolejna, a zarazem ostatnia część rozmyślań artysty nad tą tematyką.
Próbując znaleźć inne interesujące fakty dotyczące filmu, należy skupić się na bardziej technicznej stronie realizacji Sokurowa. Scenariusz do filmu został napisany przez Jurija Arabowa, który opierał się na pierwszej części tragedii Goethego, a dla uzyskania bardziej naturalnego wydźwięku obrazu, został on nakręcony w niemieckiej wersji językowej. Budżet filmu wyniósł bagatela 12 milionów euro, z czego większość została poświęcona na dekoracje – dla realizacji filmu powstało nawet całe miasteczko na obrzeżach Pragi. Poza czeską stolicą, zdjęcia były kręcone w Niemczech, Rosji, Islandii i Watykanie.
Organizatorzy festiwalu są zachwyceni uczestnictwem w imprezie tak wybitnego reżysera jak Aleksander Sokurow, jednak dementują plotki na temat rzekomego warunku postawionego przez artystę. Według niektórych informacji prasowych, Rosjanin zastrzegł sobie, że pojawi się w Wenecji, jeżeli jego film będzie jedyną produkcją rosyjską w programie konkursu głównego. Komisja, która zapoznała się z jego najnowszym obrazem, była zauroczona i gdyby nawet autor postawił taki warunek – mówi pomocnik dyrektora festiwalu – to na pewno by na niego przystała, ponieważ z żadną inną produkcją nie można porównać tego wybitnego dzieła.
Rzeszy widzom na całym świecie, a w szczególności Polakom, którym twórczość Sokurowa nie jest niestety znana (tylko nieliczne filmy przedostały się przez naszą granicę i zagościły na ekranach sal kinowych, bądź zostały zapisane na taśmach filmowych), przyjdzie jeszcze długo czekać na seans najnowszego obrazu rosyjskiego reżysera. Jednak miejmy nadzieję, że jeżeli Faust odniesie sukces i wyjedzie z Włoch ze Złotym Lwem, to szanse na zobaczenie filmu w naszym kraju wzrosną na tyle, że i my wkrótce będziemy mogli podziwiać wyjątkowość kina autorskiego w wykonaniu Aleksandra Sokurowa.
